එකම එක දිය බිඳක්
පතිත විය
පරිපීඩිතව ඇවිද
නිරුදක කතර
ජීවිතය හැර දමන්නට
තීරණය කළ
අවසන් තත්පරයේදී

ආදරයේ දේශපාලනය

සමාජවාදී දෘෂ්ටි  මායාවෙන් 

ඒකාධිපතීත්වය මුවා කර 

දෙපාර්ශවය 

බල අරගලයක 

මානව හිතවාදයෙන් ඇරඹි සන්ධානය

කුඩුපට්ටම් වී යන හැටි 

මමත්වය රජ වූ කල 

පාලක පක්ෂය හා විපක්ෂය 

අතර දෝලනය වී මැකී යන  

අසරණ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආදරය  

අළු පැහැ වළා ගුලි වී 

අපේක්ෂාවේ රත් ගිනි දළු වසන් කළ 

මන්දාරම් හැන්දෑව 

විශ්වාසයේ හිරු බැස ගොස් 

හිස් වී ඇත ජීවිත අහස් තලය 

ප්‍රේමයේ සියොතුන් 

වෙනත් අහසක් සොයා 

ඈතින් ඈතට පියා සලනා හැටි 

හිරු උදා වේ ද නැවතත් 

හෙට දින 

හුදෙකලාවේ අඳුරු වළා දෙස බලා 

සිතමි මම 

නිදහස!

තවමත් ඇද හැලෙන 

අනෝරා වැස්ස මැද 

තෙමුණු හිත ගුලිකරන් 

ඇවිදින විට 

ඈත අහසේ අළු වළා මැද 

රන් පාටින් දිලෙන 

පුංචි හිරු කිරණක් දුටුවා 

තව දුරයි එතැනට 

කටු කොහොල් මග දිග 

ඒත් යා යුතුමැයි 

විඩාබර හිත කීවා 

බලාගෙනයි !

ඔබ සතුටින් උඩ  පැන නටන විට 

මේ තණපත් මත රැඳි පිණිබිඳු 

තැලී පොඩි වී යාවි 

මගේ ඒකපාර්ශවික ආදරය!

දස අත විසිරුණු ඔබේ මතකයන්

දෑස පියන්නට ඉඩ නොදෙයි මට

සියොළඟ තැවරුණු ඔබේ සුසුම් පොද

හුස්ම ගන්නට ඉඩ නොදෙයි මට

දවාලයි මා!

ඔබට කළ ආදරයෙන්

ඔබටම පමණක්

කළ ආදරයෙන්

වෙනතක් බලා සිටින ඔබ දෙස

රහසින් බලා තුටු වෙමි

ජීවිතය පුරා ඔබ තබා ගිය

පියසටහන් පිරිමදිමි ආදරෙන්

මින් මතුව...

 

අවසන් කව

සිදී ගිය දිය කඩිත්තක් මම 

නැත ප්‍රේමයේ එක සුළං පොදක්

ජීවිත මේඝය කැන්දන් එන්නට

සොඳුරු සිතුවිලි මැකී ගිය සඳ

හිරිවැටුණු ආත්මය සතපවන්නට

අඳුරු මිනී වළක් කණිමි මම 

මහන්සියි 

මහන්සියි ජීවිත මිරිඟුව හඹා ගොස්

නෙතු පියා සිහිනයක සැනසුම ලබන්නට

නැලවිලි ගීයක් ගයන්නට

ආදරෙන් හිස පිරිමදින්නට

කෙනෙකු නොමැති කල

පුපුරා හැලෙයි ආත්මය

කැට කැබිලිති පිරුණු ගොහොරු කළල් බිම

වැතිර හිඳිමි දැන්

ප්‍රේමය සොයා ඇවිද සියක් ගව් දුර  

වෙහෙසයි අපමණ දෙපයට

විරාමය දිය යුතුයි

ඉතින් මේ දිවියට