ජීවත් වන්නට තවත් මොහොතක්...

ගමනක් යමි

පුරන්ව දා ගිය 

කෙත්වතු මතින්...

කෙතේ කොණක 

සිදී ගිය දිය කඩිත්තක

තිප්පිලි පැටියෙක්

ජීවිතය ඉල්ලා සටනක...

දෙවැනි තැන

ඔයා පස්සට යන්න

එයාට මෙතන දෙන්න

ඔයා දෙවෙනියා

එයයි පළවෙනියා...

එයාට කිව්වා

ඔයාට කියන එකේ තේරුමක් නෑ

පලක් නෑ

ඔයා දෙවෙනියා

එයයි පළවෙනියා...

ෆිල්ම් එක බලන්න මම එයා එක්ක ගියානේ

දැන් මං ගිහින් ඉවරයි

ඔයා යන්න අම්මා එක්ක

ඔයා දෙවෙනියා විතරයි...

මම හිරකරගත්තා

පැලෙන්න ආදරේ කළා

ඒත් පියාඹල ගියා

පළවෙනියා...

දැන් මං ආදරේ කරලත් ඉවරයි

ඔයා අවශ්‍යතාවයක් විතරයි

ඒක තේරුම් ගන්න

තේරුම් අරන් මා එක්ක ඉන්න

ඔයා දෙවෙනියා

එයා හැමදාමත් පළවෙනියා...

ජීවිතය...

මාවතේ ගීතයකි

නිසරු දේ හඹා යන..

එළිපත්ත මතදී

මරණයේ..

මගහැරී ගිය

ජීවන හුස්ම පොද

අයදින..

ආදරය...

කළු කුහරයක්

අනන්තය නොපෙනෙන

වැළඳගත් සියල්ලන්

සදහටම

නොපෙනී යන

තණකොළ මලක්

ජීවිතයට 

හුස්ම පිඹින

අනන්තය තෙක් විහිදුණ

කතරක පිපුණ 

අපේක්ෂා...

පිපාසය නිවූ 

පැන් කෙණ්ඩිය

බිම වැටී 

සුණු විසුණු වී ගොස්....

ඉහිරුණු දිය පොදක්

බිඳුවෙන් බිඳුව

එක් කොට 

ඉරිතැලුණු දිව තෙමාගන්නට

දරන වෙහෙසක්! 

අහිමි වීම

අපි ළඟින් ඉන්න කෙනෙක් නැති වෙනකල්ම අපි ඒ අයට මොන තරම් ආදරෙයිද කියල අපිට තේරෙන්නේ නෑ..

ඒත් එහෙම කෙනෙක් අපෙන් ටික කාලෙකට හරි ඈත් වුණොත්.. 

කෑ ගහල අඬන්න හිතුනත් ඒක කරන්න අපිට නිදහසක් නැත්නම්..

කාට හරි කියල නිදහස් වෙන්න හිතුවත් ඒකට අපිට අයිතියක් නැත්නම්..

ඉන්න තැනක් හොයාගෙන දුවගෙන ගිහින් තුරුල් කරගන්න හිතුවත් අපේ කකුල්වලට දම්වැල් දාලනම්.. 

අපිට අපිව නැතිවෙනවා..

හැමදේම නැතිවෙනවා..

ජිවිතේ කවදාවත්ම ආලෝකයක් දකින්න නැති කළු කුහරයක් වෙනවා..

චරිත..

ජීවිතේ කියන්නේ මහා පුදුම දෙයක්. එක එක විදියේ මිනිස්සු මුණගැහෙනවා. සමහරු ඇවිත් යනවා.. සමහරු අපිටත් කලින් ඇවිත් දිගටම අපිත් එක්ක ඉන්නවා.. 

ඒත් සමහරු...

සමහරු එන්නේ නෑ. යන්නෙත් නෑ. ඒ අය අපේ දවස් වෙනස් කරනවා. 

සමහර වෙලාවට දවස ලස්සන කරනවා. වසන්ත කාලේ නිල් කැටේට වතුර පිරුණු පොකුණක් ළඟ රෝස පාට, කහ පාට, නිල් පාට පුංචි පුංචි මල් ඉහිරුණු ලා කොළ පාට තණ බිස්සක වාඩි වෙලා කණ්ණාඩියක් වගේ වතුර දෙබෑ කරගෙන සුදු පාට හංසයෝ රෑනක් පීනන දිහා බලාගෙන ඉන්නවා වගේ.. සරත් කාලේ කහ පාට, තැඹිලි පාට, රතු පාට පාවාඩයක් එළුවා වගේ පාරක පාට පාටින් හැඩවුණු තුරු වියනක් යටින් ඈතට ඈතට ඇවිදගෙන යනවා වගේ.. ගිම්හාන කාලේ පලතුරු පිරුණු කැලෑවක් මැද්දෙන් ඇවිදගෙන යනකොට පුංචි හා පැටවූ ඇවිත් අපිත් එක්ක කතා කරනවා වගේ.. එහෙමත් නැත්තං සිසිරයේදී සුදු පාටින් හිම වැහිච්ච කඳු පන්තියකින් වටවුණු තැනිතලාවක පුංචි ලී ගෙදරක් ඇතුළෙ ගිනි මැලයක් ළඟ උණුහුමට ගුලි වෙලා අපි ආසම නවකතාව කියවනවා වගේ.. 

ඒත් සමහර වෙලාවට...

හොඳටම වැහැල මුළු ලෝකෙම පාලු මුසල මඩගොහොරුවක් වෙච්ච දවසක කුඩයකුත් නැතුව තෙමි තෙමි, බඩගින්නේ, කොච්චර හෙව්වත් කවදාවත් හම්බවෙන්නේ නැති දෙයක් හොයාගෙන ගොඩාක් දුර ඇවිදින්න වුණා වගේ අපේ දවස මුස්පේන්තු කරලා දානවා.

අප‍ ජීවිතේට ගොඩාක්ම බලපෑම් කරන්නේ මේ චරිත. එන්නෙත් නැති යන්නෙත් නැති චරිත. ඇත්තටම ඒක ඒ අයගේ වරදක් නෙමෙයි. මේ අය දන්නෙත් නෑ ඒගොල්ලෝ අපේ ජිවිත මේ තරම් වෙනස් කරනවා කියල..

මේ චරිත අපේ ජීවිතේට ඇතුළු වෙන්නේ නෑ, ඒත් අපේ ජීවිතෙන් අයින් වෙලා යන්නෙත් නෑ. හැමදාමත් අපේ ජිවිතේ එළිපත්ත උඩ ඉන්නවා. 

හැමදාමත් එළිපත්ත උඩ...     

All men can be divided in to two categories…

•      Men who understands everything of their loved ones but chooses to ignore them    for their advantage.
•       Men who truly do not understand their loved ones… Morons…

             I have begun to feel sorry for both categories… Because they do not realize what they are missing until it is too late….

අවසන් නිමේෂය..

මැදියම් රැයේ විකසිතව හිනැහෙන්න

තුසර පැන් වළාවෙන්

සුමුදු පෙති දොවාලන්න

බලා සිටියෙමි මා

 නැගෙනහිර කඳු කවුළුවෙන්

සුපුන් සඳ පායන තුරු..

සඳ හිමියනි,

නුඹට පමණයි පුබුදුවාලියහැකි 

මා..

ඒත් අද සඳ නෑ

මුළු රැයම කළුවරයි

සරාසඳ යන්න ගොස්

කළු වළාවක සැඟවිලා

හෙට රැයේ යළි පිබිදෙන්න

වරම් නැත මට..

හිමිදිරියේ කාටත් හොරා

මුකුලිත වෙලා යන

කඩුපුල් මලක් මම..

Yalini Dream

A simple girl..

Walks in to TrikonE carrying a shopping bag and disappear to upstairs..

People gather in anticipation of experiencing complexity in simplicity..

Time passes..

“Upeksha, Can u ask them to stay away a bit? I want to see the lights.” She says..

We all are shut away..

Anticipation goes up a notch..

7.00 pm on 15^th March 2011

A simple introduction..

All eyes focus in to one..

Wounds unkissed..

Cleft..

Safety zones..

A wedding..

Circles of sin..

Story of Butterfly and Firefly..

Next to the divine..

She smiles in her own satisfaction

She cries in confusion

She screams in frustration

She struggles to live

People smile, cry, scream and struggle with her

She brings out the guilt within us for being alive

For being ourselves

For trying to judge

For being happy in spite of the suffering that floats around us

She reminds us that we are still human beings

Still breathing..

Still grasping whatever we can..

She urges us to live..

“Thank you” she says..

I am confused..

Is it finished? Already?

A portrait of a life within one hour.

Pursuit of Love

This is a short love story that resembles so many others.

I came to him when he was already on his way somewhere else. We entered in to each other’s lives too early and too late.

I sought the absolute security, protection. A great need to belong. He sought the mother, arms that would open to him, warm and without complications.

Our boundless need for each other, for what the other one should represent the powerlessness when something went wrong. Perhaps our love originated in the loneliness we both had known before. His dream was the woman who had been created in one piece. But I crumbled in to all kinds of bits and pieces if he wasn’t careful. In a way each seeded a revolution in the other. I opened to him so completely. Not only physically but like human beings related in a secret way.

After a short time I was confronted with his jealousy, violent and without bounds. I had never experienced such a thing before. Friends and family, even memories became a threat to our relationship. Terrified, I felt I only had him. Everything that was familiar to me was many miles away- people, fragrances, sounds, experiences. I was cut off from everything that earlier had been my life in the process of searching for a new life within myself. When his jealousy had placed limits on my freedom, I entered in to his territory in order to create the same limits there for him. I experienced my own security only as far as I could control his life. Our needs were impossible to satisfy. That became our hell, our drama.

He saw his own vulnerability and his own anger in me, despite the fact that I was a woman and much younger and perhaps unlike him in ways that he didn’t know. I wanted to be his, and if he had wanted me to change, I would have done anything. Maybe it is possible to change together, develop together. But if one becomes the mirror of the other, one will be forced to leave the other person who will always be a reminder of what he no longer wishes to be.

I am no longer blind to his faults and weaknesses, as I have been at the beginning. I notice that he is insecure but stimulating, that he is in vein and egoistical. And I discovered to my surprise that this is love. Something had been crushed in me and something was more alive. I have undergone a change. I wanted a child from him because I felt that he will leave me shortly and I wanted to keep a part of him always with me.

For a period of time we took each other’s hands and had been painfully connected.

But only when it will be all over we would become true friends.

          

නාදුනන්නාණෙනි..

අමතන්න මා

ඉන්නා තැනක සිට

මා කැබිලිති වූ ජීවිතය මත ඇවිදිමි

කැබිලිති එකතු කරමින් ජීවිතය පාස්සන්නට වෙර දරමි

අවසානයක් නැති අවසානයක් සොයා ඇවිදිමි